Agata Lelito

Szanowna Pani,

jeśli rozmawiamy o mężczyźnie, który w połowie jest Grekiem, a w połowie Polakiem, to napiszemy: pół Grek, pół Polak. Dopuściłabym również pisownię Grek-Polak przez rozszerzenie zakresu odniesienia tej zasady ortograficznej. Jeśli jednak mowa o Greku (po matce i po ojcu), który na przykład w dzieciństwie osiedlił się w Polsce, ma obywatelstwo polskie, czuje się Polakiem, a jednocześnie ma świadomość greckich korzeni i je pielęgnuje, pisałabym: Grekopolak (na wzór Afroamerykanina, Afroeuropejczyka, Afropolaka). Można rozważać również – zupełnie teoretycznie – pisownię Polak Grek (niosącą znaczenie 'Polak, który również jest Grekiem, który jest z pochodzenia Grekiem; grecki Polak') lub Grek Polak ('Grek, który również jest Polakiem, który jest z pochodzenia Polakiem; polski Grek'); byłoby to rozszerzenie zakresu tej zasady ortograficznej. Jeszcze inną możliwość daje zabieg interpunkcyjno-ortograficzny: wprowadzenie rodzaju dopowiedzenia, tj. zastosowanie półpauzy lub myślnika (dłuższej kreski ze spacjami okalającymi): Grek – Polak (na wzór: matka – przyjaciółka). Wnosi to jedynie nieprecyzyjną informację o tym, że o jakimś Greku można jednocześnie powiedzieć, że jest Polakiem, choć nie wiadomo dokładnie, z czego to wynika.

Łączę wyrazy szacunku

Agata Hącia