Dzień dobry,
piszę do Państwa, ponieważ mam problem z akapitami w partii dialogowej w powieści. Chciałabym się zapytać, czy istnieje możliwość wprowadzenia akapitu przy dłużej wypowiedzi bohatera, np. jego przeszłości, baśni. Jest to dla mnie niezmiernie ważne, ponieważ brak tych akapitów na 3 strony maszynopisu sprawia, że tekst staje się nieczytelny, a wskazane treść przysłonięta formą. Są sprawy w opowiadanej historii, które powinny być oddzielone, widoczne. Ze względów estetycznych też lepiej wygląda tekst z akapitami. Wiem, ze dialog powinien naśladować żywą mowę i wówczas najlepszym rozwiązaniem byłoby przedzielić fragmenty wtrętami narratorskimi czy zwyczajnie streścić opowieść. Jednak wówczas ona traci sens... Ucieka związek przyczynowo skutkowy, a po streszczeniu znika nastrój opowieści... Czy w literaturze jest możliwe odstępstwo od reguł poprawnej pisowni, zasad zapisu (formy) na rzecz treści?
Byłabym niezmiernie wdzięczna za odpowiedź.
Pozdrawiam serdecznie!
Sandra
Szanowna Pani,
w zdecydowanej większości powieści, które przejrzałam, przygotowując odpowiedź na Pani pytanie, kwestie dialogowe – nawet te bardzo długie, przekraczające jedną stronę – nie są podzielone na akapity. Jest to zgodne z ogólnymi zasadami edycji tekstu.
Znalazłam jednak wyjątek: w Wykładzie profesora Mmaa Stefana Themersona (Iskry, Warszawa 2003) długie wywody bohatera są zapisane w sposób, który i Pani chciałaby wdrożyć, czyli z podziałem na akapity. Powody są, jak można przypuszczać, podobne do tych przedstawionych przez Panią: zwiększenie czytelności wywodu, zaznaczenie jego wielowątkowości.
Precedens zatem istnieje i można się na niego powołać.
Łączę wyrazy szacunku
Agata Hącia