Miro

Szanowny Panie,

jeśli mężczyzna nazywa się Pochć, to niewątpliwie poprawna będzie odmiana pierwsza (z panem Pochciem). Jeśli jednak chodzi o nazwisko Pocheć, to trzeba się odwołać do reguły. Mówi ona, że dwu- lub więcej sylabowe nazwiska męskie zakończone na -eć, -eń albo tracą -e- w odmianie, jeśli nazwisko jest tożsame z rzeczownikiem pospolitym (np. Kopeć – Kopcia jak kopeć – kopcia, Kwiecień – Kwietnia jak kwiecień – kwietnia), albo – jeśli nazwisko nie ma odpowiednika wśród wyrazów pospolitych, obecność lub brak -e- zależy od tradycji odmiany (np. Woleń – Wolenia, choć Stępień – Stępnia).

W wypadku nazwiska Pocheć trzeba by więc sprawdzić, jaki zwyczaj odmiany się wytworzył. Pewną wskazówką mogą być informacje podawane przez serwis IJP PAN Nazwiska w Polsce. Na podstronie nazwiska Pocheć czytamy, że pochodzi ono od rzeczownika pospolitego chęć, ale przecież nie jest z nim tożsame (co wyklucza obligatoryjne zanikanie -e- w odmianie nazwiska); ponadto zwyczajowe formy żeńskie tworzone od tego nazwiska (Pocheciowa, Pocheciówna) są tworzone z zachowaniem -e-.

Można z tego wysnuć wniosek, że właściwsza byłaby konstrukcja: z panem Pocheciem.

Z wyrazami szacunku

Agata Hącia