01.10.2025

ekwilibrium

Dzień dobry, Zastanawia mnie brak w słownikach języka polskiego wyrazu „ekwilibrium” (lub „equilibrium”), który jest przecież tak obecny w eseistyce i wszelkich rozprawach (choć tam chyba częściej jako łaciński zwrot, niż spolszczona wersja). Co ciekawe, znajdziemy „ekwilibrystę”, ale nie sam wyraz „ekwilibrium”. Czy wyraz ten jest „za młody” w języku polskim, czy z czegoś innego wynika jego absencja?

B.K.

Szanowny Panie,

to, w jakim stopniu wyraz jest rozpowszechniony w polszczyźnie, można ocenić, wyszukując go w korpusach językowych.

Zacznijmy od Narodowego Korpusu Języka Polskiego (NKJP), zbierającego materiały do roku 2011 (https://pelcra-nkjp.clarin-pl.eu/). Jeśli zaznaczymy wyszukiwanie w całej bazie i do wyszukiwanej frazy dodamy dwie gwiazdki, aby odnaleźć wszystkie jej formy gramatyczne (np. „ekwilibrysta**”), otrzymamy następujące wyniki:

  • ekwilibrium – 12
  • equilibrium – 6
  • ekwilibrysta – 52
  • ekwilibrystyczny – 410
  • ekwilibrystka – 900

Przy czym w wypadku ekwilibrium i equilibrium odliczyłem te, w których była to nazwa własna (np. tytuł filmu „Equilibrium”) lub które były cytatami angielskimi.

Zerknijmy teraz do Korpusu Współczesnego Języka Polskiego (KWJP), zbierającego materiały z lat 2011-2020 (https://kwjp.ipipan.waw.pl/query_corpus/21/). Tutaj wystarczy wpisać szukany wyraz (np. „ekwilibrysta”), a jeśli będzie on w słowniku, wyszukiwarka pokaże wszystkie jej formy. Wyniki:

  • ekwilibrium – 0
  • equilibrium – 1
  • ekwilibrysta – 7
  • ekwilibrystyczny – 25
  • ekwilibrystyka – 68

Spójrzmy jeszcze do korpusu Monco, zbierającego materiały z sieci od około roku 2013 (https://monco-pl.clarin-pl.eu/). Tutaj zasada jest podobna, jak w NKJP: jeśli chcemy otrzymać cytaty ze wszystkimi formami gramatycznymi, musimy po wyszukiwanym wyrazie wpisać dwie gwiazdki. Wyniki:

  • ekwilibrium – 12
  • equilibrium – 28
  • ekwilibrysta – 115
  • ekwilibrystyczny – 1456
  • ekwilibrystyka – 1418

Podobnie jak przy NKJP, także i tutaj w wypadku ekwilibrium i equilibrium odliczyłem te cytaty, w których była to nazwa własna lub które były cytatami angielskimi. Przy wszystkich odliczyłem też duplikaty.

Na podstawie wyszukiwania we wszystkich tych trzech korpusach widać więc, że ekwilibrium i equilibrium używane są o wiele rzadziej niż ekwilibrystaekwilibrystyczny i ekwilibrystyka. I to jest najprostsza odpowiedź na Pana pytanie, dlaczego ekwilibrium (lub equilibrium) nie jest obecne w słownikach.

A skąd wynika ta rzadkość użycia? Pewności nie ma, ale można tu pomyśleć o kilku czynnikach.

Po pierwsze – jak słusznie Pan zauważył – jest to wyraz dość młody. Możemy porównać najstarsze odnotowane w NKJP użycia tych pięciu form:

  • ekwilibrium – 1994 r.
  • equilibrium – 1993 r.
  • ekwilibrysta – 1983 r.
  • ekwilibrystyczny – 1964 r.
  • ekwilibrystyka – 1906 r.

W wypadku trzech ostatnich wyrazów można w innych źródłach znaleźć informacje o ich jeszcze wcześniejszych poświadczeniach (za WSJP https://wsjp.pl/): ekwilibrysta – 1764 r., ekwilibrystyczny – 1855 r., ekwilibrystyka – 1896 r. Tak czy inaczej – są to trzy wyrazy od dawna używane w polszczyźnie, dobrze w niej oswojone, natomiast ekwilibrium/equilibrium to wyraz stosunkowo nowy, który jeszcze nie zrobił aż takiej kariery.

Po drugie, ekwilibrystaekwilibrystyczny ekwilibrystyka mają zarówno znaczenia dosłowne, związane z pewną konkretną dyscypliną sztuki cyrkowej, jak i znaczenia metaforyczne – natomiast ekwilibrium ma w zasadzie wyłącznie znaczenie metaforyczne, a zatem kontekstów użycia jest mniej niż w wypadku tamtych trzech.

Po trzecie, ekwilibrium we wszystkich przypadkach gramatycznych liczby pojedynczej ma tę samą formę (a potencjalna forma liczby mnogiej, *ekwilibria, nie jest raczej używana), i być może przez to w większym stopniu odczuwamy go jako wyraz obcy. Inaczej z ekwilibrystaekwilibrystyekwilibryście…, czy ekwilibrystycznyekwilibrystycznegoekwilibrystycznemu…, gdzie fakt, że końcówki w formach odmiany są różne, ułatwia przyswojenie tego wyrazu. A przymiotnik ekwilibrystyczny ma też rodzimy przyrostek -ny, wymuszający wymianę k na cz, co także może sprawiać, że wyraz brzmi bardziej swojsko.

Fakt, że ekwilibrium jest wciąż odczuwane jako wyraz raczej obcy niż polski, może się przejawiać w tym, że w korpusie Monco częściej bywa on zapisywany w sposób niespolszczony, to znaczy: equilibrium (a może to też wynikać z faktu, że dziś często stykamy się z tym słowem poprzez język angielski, który zachowuje pisownię łacińską).A także i w tym, że często bywa zapisywany kursywą (np. dwukrotnie w tym artykule na Wikipedii: https://pl.wikipedia.org/wiki/Funkcjonalizm_%28antropologia%29). Ma więc Pan rację, że często jest to raczej użycie wyrazu łacińskiego (albo – w odczuciu użytkowników dzisiejszego języka polskiego – może nawet bardziej wyrazu angielskiego?) niż użycie wyrazu polskiego.

Z wyrazami szacunku

Kamil Pawlicki