Kacper

Szanowny Panie,
po komentarzu narracyjnym możemy postawić kropkę – wówczas drugą część wypowiedzi rozpoczynamy jako osobne zdanie, pisane wielką literą:
– Masz rację – przyznała. – Chodźmy stąd.
I wyszli z budynku.

Możemy też kropkę pominąć i rozpocząć końcową część wypowiedzi od małej litery:
– Masz rację – przyznała – chodźmy stąd.
I wyszli z budynku.

Obydwie wersje są poprawne, choć pierwsza wyraźniej oddziela zakończenie wypowiedzi bohatera od komentarza narracyjnego i dalszego ciągu narracji. W obu wariantach fragment narracji powinien być z dwóch stron wydzielony myślnikami. Komentarz narratorski, który kończy interesujący nas fragment (I wyszli z budynku), należy natomiast umieścić w nowym wierszu – w przeciwnym razie mógłby być potraktowany jako dalszy ciąg wypowiedzi bohatera.

Wybór jednego z przywołanych wariantów zależy przede wszystkim od tego, czy całą wypowiedź bohatera traktujemy jako jedno zdanie, czy też chcemy (za pomocą odpowiedniej interpunkcji) pokazać, że dalszy ciąg wypowiedzi jest już nowym zdaniem. Porównajmy inny przykład dialogu:
– Nie wiem – powiedziała – co o tym myśleć.
– Nie wiem – powiedziała. – Co o tym myśleć?

Wracając do zacytowanego przez Pana fragmentu, dodam jeszcze, że zapis:
– Masz rację – przyznała – chodźmy stąd i wyszli z budynku.
nie jest właściwy, właśnie dlatego, że trudno odczytać, gdzie kończy się wypowiedź bohatera, a gdzie zaczyna narracja autorska.

Z wyrazami szacunku

Barbara Pędzich