Uprzejmie proszę o pomoc w ustaleniu, czy dla męskiego nazwiska pochodzenia tureckiego "Aday" prawidłowa będzie odmiana "Adaya", "Adayowi", "Adayem", czy lepiej pozostawić je w formie mianownika (trochę wbrew panującej zasadzie, aby jednak odmieniać). Czy może z uwagi na pojawiąjące się wątpliwości, częściowym rozwiązaniem będzie użycie odmienionej formy imienia i pozostawienie nazwiska w formie mianownika. Sprawa dotyczy użycia nazwiska w oficjalnym dokumencie.
Anna Majka
Szanowna Pani,
nie mam wątpliwości, że męskie nazwisko Aday powinno być odmienione – zwłaszcza w oficjalnym dokumencie. Nie zachodzą żadne okoliczności językowe, które przemawiałyby przeciwko odmianie; nie ma też powodu, by zastosować dopuszczalny wybieg braku odmiany nazwiska po odmienionym imieniu (to się odnosi do nazwisk innego typu).
A zatem:
- M. oto pan Aday
- D. nie ma pana Adaya
- C. przyglądam się panu Adayowi
- B. widzę pana Adaya
- N. idę z panem Adayem
- Ms. myślę o panu Adayu
Łączę wyrazy szacunku
Agata Hącia