Olga

Szanowna Pani,

rzeczywiście polszczyzna nie wypracowała jeszcze odrębnej nazwy na książki, o których Pani wspomina. Trudno powiedzieć, czy to się stanie; kwerenda wpisów internetowych dowodzi, że problem z odrębną nazwą książek tego typu mamy od dawna (co najmniej od kilku lub nawet kilkunastu lat). Teoretycznie rozwiązań jest kilka:

• zapożyczenie niemieckiej nazwy, czyli mówienie o wimmelbuchu, wimmelbuchach (po polsku trzeba by pisać małą literą) – lecz nie wróżę tu sukcesu; nazwę nowego obiektu zapożyczamy zwykle na początku, gdy zaczynamy się z nim stykać; w polszczyźnie tak się nie stało i wydaje mi się, że już na to za późno;
• zapożyczenie pośrednie, w tym wypadku przez język angielski, w którym, jak Pani pisze, jest używana forma wimmelbook; tutaj jednak również nie mam nadziei – z powodów wskazanych wyżej;
• utworzenie hybrydy wimmelksiążka – moim zdaniem nie ma ona wielkich szans na powodzenie w polszczyźnie, ponieważ jest dla użytkowników języka polskiego nieprzejrzysta znaczeniowo;
• wymyślenie nowej, precyzyjnej nazwy, zrozumiałej dla polskojęzycznych odbiorców; taką nazwą mogłoby być na przykład wyrażenie (książka) szukanka czy (książka) wyszukiwanka, choć łatwo podać i inne propozycje;
• posługiwanie się nazwą ogólniejszą, choć nieprecyzyjną, jak książka obrazkowa.

Aby którakolwiek ze wskazanych propozycji się przyjęła, musiałby zajść jeden z warunków: promocja prowadzona najlepiej przez wydawnictwa publikujące tego typu książki – albo powszechny, oddolny zwyczaj nazywania książki w określony sposób przez jej czytelników (rzeczywistych i potencjalnych).

Wydaje się, że razie żaden z tych warunków nie jest spełniony.

Łączę wyrazy szacunku

Agata Hącia