Ilona Wójtowicz
Szanowna Pani,
nazwisko Bernard zachowuje się pod względem deklinacyjnym bardzo typowo: odmienia się, gdy odnosimy je do mężczyzny, grupy mężczyzn bądź pary (np. męża i żony, brata i siostry, ojca i córki, matki i syna) albo większej grupy różnopłciowej (np. do całej rodziny, w której są kobiety i mężczyźni, do ojca i córek, matki i synów itd.), pozostaje natomiast nieodmienne, gdy odnosimy je do kobiety albo kobiet (np. sióstr, matki i córki itd.).
Postępujemy tak, ponieważ: a) odmieniamy tylko te nazwiska kobiet, które w wymowie (i zwykle także w pisowni) kończą się na [a] (-a), b) odmieniamy niemal wszystkie nazwiska, które odnoszą się do mężczyzn lub grup różnopłciowych, c) nie zachodzą żadne okoliczności, które pozwalałyby na brak odmiany nazwiska Bernard w odniesieniu do mężczyzny, mężczyzn lub grup różnopłciowych.
W szczegółach odmiana wygląda to następująco:
| O mężczyźnie (pan) | O kilku mężczyznach (panowie) | O parze lub grupie osób różnej płci (państwo) | O kobiecie (pani) | O kilku kobietach (panie) | |
| M. (oto) | Bernard | Bernardowie | Bernardowie | Bernard | Bernard |
| D. (nie ma) | Bernarda | Bernardów | Bernardów | Bernard | Bernard |
| C. (przyglądam się) | Bernardowi | Bernardom | Bernardom | Bernard | Bernard |
| B. (widzę) | Bernarda | Bernardów | Bernardów | Bernard | Bernard |
| N. (idę z) | Bernardem | Bernardami | Bernardami | Bernard | Bernard |
| Ms. (myślę o) | Bernardzie | Bernardach | Bernardach | Bernard | Bernard |
Łączę wyrazy szacunku
Agata Hącia