Wiktoria B.

Szanowna Pani,

właściwe postaci frazeologizmów to zamienić się w słup soli oraz stać jak słup (jak posąg, jak wrośnięty w ziemię, jak zamurowany, jak przykuty, jak skamieniały, jak piorunem rażony). W wypadku pierwszego frazeologizmu (por. gdy to usłyszałam, zamieniłam się w słup soli) można, według mnie, mówić o pewnym rodzaju reifikacji, bliskim reifikacji typowej, która się opiera na metaforycznym ujęciu osoby czy zjawiska (por. szukamy słupa, z którym podpiszemy umowę; ale z niego dzban; fundamentem współpracy jest zaufanie). Również porównania stać jak słup, stać jak posąg można, moim zdaniem, interpretować jako typ reifikacji (bo wskazujemy na pewne podobieństwo człowieka i rzeczy), choć stopień uprzedmiotowienia jest tu chyba mniej odczuwalny niż w typowych metaforach (w których o człowieku bądź zjawisku myśli i mówi się jak o rzeczy, a nie z nią porównuje).

Łączę wyrazy szacunku

Agata Hącia